Kunst is emotie,

kunst geeft je besef van je leefomgeving,

kunst zorgt voor dromen

maar laat je ook nadenken

over essentiële vragen zoals:

Wie ben ik?".

Lost Elements of a Strong Woman

Billie Holiday (b. Eleanora Flagan) 1915 – 1959

Het jaar 1944

Billie Holiday baant zich een weg naar de toog, buigt zich naar de toog en bestelt een

driedubbele créme de menthe met couvorsier.

“Sinds wanneer bedienen ze hier nigger bitches? Wil een matroos weten.

Holiday laat haar cocktail voor wat die is, dooft haar sigaret, trekt haar jas uit en

slaat de zeeman het ziekenhuis in.

“Billie is just like a man” zei Count Basie “Only Femine”.

Bovenstaande stuk kwam ik tegen en liet mij niet meer los.

Het vertelt heel veel in enkele woorden vertaalt in losse elementen;

Sterke Vrouw > Muziek

Roots > Overleven

Kunst > Kwetsbaarheid

Tijdsperk > Geschiedenis

Uit de vorige tentoonstelling vond ik een flyer met het thema Geisha. Daar las ik dat dit sterke zakelijke vrouwen zijn. Ik ook, wist niet beter, dat deze vrouwen geen veredelde prostituees zijn.

Als ik bovenstaande vergelijk vind ik daar veel overeenkomsten in terug.

Billie was naar mijn idee ook een sterke (ook kwetsbaar) vrouw. Die gezien en gehoord wilde worden.

De geisha wordt ook alleen 'gezien' door haar beschilderde 'white face'.

Billie Holiday is voor mij ook meer dan zo'n gezicht maar dan 'with a black face'

Dat bracht mij terug in de roots van de mens. Volgens archeologen zijn we in Afrika ontstaan. Daarom enkele ode's aan de Vrouw en Afrikaanse vrouw

Nu heb ik als voorbereiding verschillende collage's gemaakt om voor mij zelf uit te filteren hoe ik dit in beelden wil vertalen.

Deel II

What A Difference A Day Makes

De neiging om het leven van anderen zoals Oude Meesters/ Dichters en of Kunstenaars te romantiseren is altijd sterk aanwezig. Het mooier en beter te maken dan het                  waarschijnlijk was.                                                                                                                        Doch ik bemerk ik ook daar behoefte aan, omdat ik een ode wil schilderen aan de verschillende (zwarte) vakvrouwen die mij zijn voorgegaan.                                                      Deze vrouwen hebben met hun talenten openingen bevochten, door die met hun eigen kunstvorm er een stem aan te geven.

Dankzij de techniek kan ik nu naar hun stem uit het verleden luisteren                                  en hierop te reageren met collages, tekeningen. Dit laat ik bezinken en bekijk deze meermaals met een kritische blik.                                                                                              Dan reageer ik weer opnieuw met verf en kwasten en maak een studie op klein formaat.        Dit om het 'gevoel' in de vingers te krijgen en mijzelf te verplaatsen in de tijd van toen en nu.

Dan is het echte werk aan de beurt. Deze wordt nooit precies zoals de studie.                          Dat wordt weer een impressie van de voorafgaande werken.

Like Dinah Washington (b. Ruth Jones) 1924 – 1963 who never lacked confidence in her own considerable abilities once said, “I can sing anything , anything at all”.

(Overgenomen als mijn lijfspreuk: I can do anything, anything at all.)

Deel III

Opnieuw gestart door het eerste werk deels met gesso te overschilderen. Daaruit zijn drie figuren ontstaan die ik gevoelsmatig wilde laten zien. Wederom met een gemixte huidskleur. De geschiedenis wordt nog altijd gedomineerd door enkele mensen die een voorkeur hebben voor de blanke mannelijke vorm.                                                                                                Ik wil het evenwicht weer terug halen, door de illustratie figuratief maar wel primitief te verbeelden. De stippen die ik over het werk heb gemaakt zijn de (verloren elementen) en herinneringen die we met zijn allen meedragen.                                                                          We kennen allen moeders, tantes en andere in de directe omgeving van vrouwen die zich niet lieten tegenhouden omdat de drive om hun talent te ontwikkelen en te tonen altijd aanwezig was en is.

Daarom nogmaals opnieuw een ode aan de vrouwen die mij vooraf gingen en mij mogelijk maakten dat ik hier mijn gedachten en beeldmateriaal kan laten zien.                                        De titel voor het werk dat ik gekozen heb is:

'The different that a voice can make'

'Het verschil dat een stem kan maken'

Loes Watchman 11-07-2018